بسمه تعالي

اگر باور داري كه سر جلسه ي امتحان نشستي سرت به ورقه ات باشد كه امتحانت رو خراب نكني به فكر اينكه چه كسي كنارت نشسته و به فكر اينكه چه قلمي داريو چه صندلي خاصي رو استفاده ميكني باشي امتحان رو خراب كردي و ديگه جاي غصه خوردن هم نخواهد بود

پس سرت به ورقه ات باشد كه دنيا جاي امتحان است بنده ي خدا

ديدار بعد از امتحان

عصر 22 بهمن 57 بود. من كلاس سوم ابتدايي بودم. در شهر قم نزديك ميدان مطهري(ميدان نو آن زمان) و سر كوچه اداره پست (كوچه ژاندارمري آن زمان) با پدرم ايستاده بودم. يك بلندگو نصب بود (از طرف ژاندارمري) و صداي راديو پخش مي شد. يك مرتبه گفت: اين صداي انقلاب (اسلامي) مردم ايران است.
يك نفر مكانيك زير يك خودرو بود. از هولش آن چنان بلند شد كه سرش خورد به زير شاسي خودرو و خونين و مالين بيرون آمد و از خوشحالي بالا و پايين مي پريد. پدرم هم چند بار بالا و پايين پريد و بعد فرياد زد الله اكبر. همه الله اكبر و خميني رهبر مي گفتيم. مردم همديگر را بغل مي كردند و مي بوسيدند ... يادش به خير! جاي شهدا خالي!

سلام

شما با خانم چويي نسبتي دارين؟

كدوم يكي از نقشاي جواهري در قصر باشماس؟

موفق باشين

سلام وبلاگ بسيار جالبي دارين چشم سعي مي كنم اين موارد رو رعايت كنم متشكرم